monumenta.ch > Beda Venerabilis > sectio 1 > 67 > goeCod.110.108 > bsbClm6436.36 > habCod.Guelf.81Weiss..103 > csg75.806 > sectio 7 > csg75.840 > bsbClm6436.46 > Psalmi, 58 > csg250.346 > bnfGrec107.999 > sectio 6 > bnfGrec107.995 > 42 > habCod.Guelf.81Weiss..74 > 22 > csg457.163 > sectio 4 > ad Hebraeos,1656 > bnfNAL1615.237 > sectio 2 > csg914.247 > uwbM.p.th.f.69.122 > sectio 6 > uwbM.p.th.q.1a.245 > csg68.403 > bnfGrec107.999 > habCod.Guelf.81Weiss..126 > sectio > sectio 1 > habCod.Guelf.81Weiss..137 > sectio 1 > sluMscr.Dresd.A.145.b.150 > habCod.Guelf.81Weiss..169 > habCod.Guelf.81Weiss..198 > habCod.Guelf.81Weiss..115 > habCod.Guelf.81Weiss..161 > bavPal.lat.1449.272 > bsbClm6224.55 > bnfGrec107.999 > bnf9389.74 > habCod.Guelf.81Weiss..78 > sectio 3 > uwbM.p.th.f.69.122 > sectio 28 > sectio 8 > uwbM.p.th.f.69.122 > bnf10439.222 r > Isaias, 52 > sectio 40 > uwbM.p.th.f.12.72 > bsbClm6436.46 > bnf13013.144 > sectio 32 > csg48.195 > sectio 2 > csg914.242 > habCod.Guelf.81Weiss..125 > sectio 5 > bnfGrec107.999 > sectio 3 > sectio 29 > habCod.Guelf.81Weiss..195 > bnf9389.242 > csg251.136 > 23 > csg68.404 > sectio 2 > bsbClm6436.46 > bnf10439.219 r > bnf9389.64 > sectio 5 > bnf7296.80 > 9 > bsbClm6436.46 > Matthaeus, 11 > ad Hebraeos, 687 > sectio 2 > bnfNAL1615.211 > uwbM.p.th.f.12.72 > sectio 8 > sluMscr.Dresd.A.145.b.70 > habCod.Guelf.81Weiss..184 > bnfGrec107.999 > Actus, 3 > bnf13013.151 > bsbClm6224.489 > sectio 8 > csg48.369 > sectio 15 > bsbClm6436.46 > habCod.Guelf.81Weiss..31 > bavPal.lat.1449.253 > uwbM.p.th.f.69.122 > bnf13013.147 > csg68.404 > bnf9389.240 > sectio 33 > sectio 4 > csg914.267 > uwbM.p.th.f.12.72 > csg457.162 > sectio 6 > bmv343.341 > bkeCod.47.10v > sectio 7

Word Selection for Searching

Report an Error in this Sectio
Hrabanus Maurus, Martyrologium, 12, 7
VII ID. In Antiochia natale Polycarpi et Theodori. Eodem natale sancti Savini, episcopi et martyris, qui temporibus Maximiani Augusti pro nomine Christi passus est, simul cum Marcello et Exsuperantio diaconibus suis. Nam Venustianus quidam, vir clarus in Tusciae partibus, cum ipsum sanctum episcopum non posset a fide Christi avertere et ad idolorum culturam perducere, iussit ei manus abscindere, eo quod statiunculam Iovis in terram proiiciens frangeret. Diaconos vero suos tormentis variis torquebat: equuleo suspensos, unguibus latera eorum iussit lacerari, et ignem supponi; qui dum ibi spiritum exhalassent, iactari praecepit in fluvium corpora eorum, quae per piscatores inde ablata sepulta sunt per quamdam feminam nobilem, nomine Serenam, de civitate Spoletana, cuius nepotem sanctus Savinus, dum esset in carcere positus benedicens, illuminavit. Venustianus autem post aliquot dies divino iudicio in oculis suis magnum dolorem sustinuit, quem sui pueri ad memoratum episcopum perduxerunt: ipse vero sanctus Dei docens eum abrenuntiare diabolo, convertit ad fidem Christi, et baptizavit eum cum uxore et filiis. Quod cum comperisset Maximianus Augustus, misit militem suum ut amputaret caput Venustiani, et uxoris eius, et filiorum. Savinum ergo in civitate Spoletana sine auditione tandiu praecepit caedi, quousque deficeret; qui cum diu caederetur, emisit spiritum.